Ik vergelijk, jij vergelijkt. Iedereen doet het…
Vergelijk jij? Ik denk dat ieder mens er een handje van heeft om zichzelf te vergelijken met een ander:
– uiterlijk ‘die is echt veel slanker dan ik‘,
– werk ‘die heeft veel meer kennis in huis dan ik’,
– gezin ‘de kinderen luisteren, alles gaat daar van een leien dakje‘
– financiën ‘die verdient vast mee, heeft een groter huis, weer een nieuwe auto, gaan verbouwen…‘
Ik hoor het in mijn praktijk van kinderen, jongeren én de ouders regelmatig. En denk je nu: ‘Hey, ja dat herken ik. Dat doe ik ook!’ Dan mag ik je feliciteren. Je bent normaal!
Gesprek aan de keukentafel
Nou ja, wij (Koen en ik) hebben geen tafel in de keuken, maar in de woonkamer waar we (bijna) elke avond samen avondeten. Ja, wij eten ook wel eens lekker op de bank voor de tv. Vind jij daar wat van? Dat mag, maar ik heb dit er expres bij getypt, zodat je weet dat je niet de enige bent 😉 Regelmatig hebben we het tijdens het avondeten over anderen en vergelijken we onszelf met hen. Niet om te roddelen, ach ja, vast ook wel eens, maar meer over hoe anderen hun leven hebben opgebouwd. Wij vragen ons dan als stel regelmatig af of wij ‘het voor elkaar hebben’ vergeleken met anderen. Nu ik dit zo type vraag ik me meteen af, wat is dat ‘het’ dan?
Wij zijn ontzettend tevreden met waar wij staan als stel. We zeggen ook tegen elkaar dat we het niet slecht hebben en dat we niet moeten klagen. En toch doen we dat wel, maar alleen wanneer we onszelf met anderen vergelijken. Als we puur kijken naar wat wij hebben, qua bezittingen, relatie en mensen om ons heen mogen we ontzettend tevreden zijn. Maar als we dan toch gaan vergelijken……
We vragen ons dan oprecht af of anderen meer verdienen dan wij. Zij kunnen immers meteen heel het huis verbouwen en wij zitten na 2,5 jaar nog in de verbouwing. Wij zien veel stellen met of zonder kinderen leuke dingen doen in het weekend. En wij zijn vooral aan het klussen, hebben het druk met het huishouden, de tuin of andere verplichtingen. Het voelt dan alsof onze weekenden voorbij vliegen zonder dat we er echt van hebben genoten. Dat wat we doen in onze weekenden voor ons word bepaald. En bij deze vergelijking voelen we ons een soort verliezer. Dat voelt naar. Dan kun je uiteraard de ander naar beneden halen: “Ja, maar zij dit….” Dat voelt dat even fijn, maar is niet de oplossing. Maar hoe doen anderen dit dan?
Sociale media geeft druk op vergelijken
Met mijn collega van Over Psychologie Mirella, had ik het laatst ook over vergelijken. Zij gaf aan dat sociale media ook echt wel een rol heeft in dit menselijk gedrag. En daar heb ik ook nog over nagedacht. Het is natuurlijk een gegeven dat men vooral het perfecte plaatje deelt. De momenten dat je samen bent, het uit eten gaan, een concertje, veel gezelligheid, nieuwe auto, vakanties. Dat is wat we graag delen. En stiekem weten we ook wel wie dit ziet en wie gaat vergelijken toch? Wie deelt er nou dat de rekening van dat etentje wel erg hoog was, dat je maar een week op vakantie kunt vanwege de kosten, dat je een lening afsluit voor die dikke nieuwe auto of dat het eigenlijk helemaal niet zo gezellig was op die familiedag en die verbouwing ook nog mis ging. Nee, dat delen we niet. Ben je gek!?
Dus op zich is het dan best logisch dat mensen van buitenaf dat perfecte beeld als waarheid gaan zien en zich met dat beeld gaan vergelijken. Je kunt niet achter dat plaatje kijken en dus niet achter die voordeur. En ja, ik ben dan te nieuwsgierig om achter die voordeur te willen kijken en trek de stoute schoenen aan. Ik vraag dan door aan vriendinnen hoe zij die verbouwing financieren. Ik vraag door aan mijn broer hoe hij het allemaal voor elkaar krijgt met 5 kinderen. En dan hoor je dat het bij niemand van dat leien dakje gaat, zoals je misschien wel dacht. Goh, zijn we dan toch allemaal maar gewoon mensen?
Nuanceer en een paar tips
Zet dit jou ook aan het denken? Mooi zo, dat was ook mijn bedoeling. Ik weet namelijk hoe naar het voelt wanneer je je gaat vergelijken en je jezelf daardoor omlaag haalt. Vaak vergelijken we onszelf ook nog eens met mensen die het véél beter lijken te doen. We leggen de lat nog eens even extra hoog en kijken niet meer naar waar we zelf vandaan zijn gekomen, hoe hard we hebben geknokt en wat we al hebben bereikt. Menselijk dus, maar toch wil ik je wat tips meegeven die mij uit dat perfecte plaatje halen en dus ook uit de vergelijking.
Mijn eerste tips is: ga het gesprek aan over het leven met anderen. Zo kun je mogelijk al direct wat gedachten over anderen tackelen (mits zij eerlijk zijn natuurlijk).
De vragen hieronder kunnen je hierbij helpen:
- Wat heb ik wél?
- Waar ben ik blij mee en waar ben ik dankbaar voor?
- Wat maakt dat ik zulke gedachten heb over de ander en klopt dit? Zie ik het hele plaatje?
- Is het jaloezie of afgunst, iets dat ik diep van binnen zou willen? Of is het iets anders?
- Hoe komt het dat ik er onzeker van word en aan mezelf ga twijfelen?
Deze vragen helpen mij om me te realiseren dat ik vaak niet het hele verhaal ken van die persoon of dat gezin. Dat ik weer kan zien welke weg ik zélf heb afgelegd en dat ik daar heel trots op mag zijn. Ik vraag me dan ook af waarom ik niet tevreden kan zijn met wat ik heb, waar gaat het eigenlijk over? En vaak is het geen jaloezie of afgunst, ik zou ook voor geen goud willen ruilen met de mensen met wie ik me soms vergelijk. Niet vervelend bedoeld 😉
Ik ben ontzettend tevreden met mijn leven mét ups en downs. Het enige wat ik kan doen is ervoor zorgen dat ik blijf investeren in leuke, belangrijke dingen in mijn eigen leven met mijn partner, familie, vrienden en werk. Jij kunt voor jezelf ook nagaan wat jouw waarden zijn in het leven en jezelf de vraag stellen of jij deze nastreeft of dat je juist geleefd wordt. Wanneer je hier inzicht in hebt kun je ook stapjes zetten richting die belangrijke waarden. Bij mij ging dit ook niet in één keer én het lukt ook niet altijd. Maar elk stapje telt.
Mijn vraag aan jou
Vergelijk jij? Wat helpt jou wanneer je merkt dat je je vergelijkt met anderen en je daar gewoonweg niet gelukkig van wordt? Deel het in een reactie, zodat andere lezers en hopelijk ik ook, van jou mogen leren. Dank je wel.
Liefs, Mirjam
Hey Mirjam,
Zo herkenbaar wat je schrijft. Ja, ja, ik vergelijk ook wel eens. En nee, zelden word ik daar gelukkig van.
Ik probeer het mantra ‘Vergelijken is verliezen’ te onthouden. Dat helpt mij om het vergelijken (soms zelfs voor enkele minuten…) te stoppen.
Wat een heerlijke mantra! Daar heb je wel gelijk in. Je wint er helemaal niets mee, juist niet. En gelukkig dat jij ook vergelijkt 😉 wat menselijk!