Mijn kindvrije leven

In de kern is mijn keuze gestoeld op een te complexe boel extern en mijn eigen kwetsbaarheid intern. Mensen die mij al langer kennen vragen mij nooit waarom ik geen moeder werd. Ik denk dat zij mij die vraag niet stellen, omdat ze mij vaak zien worstelen met het leven. Daar past voor mij geen kinderwens bij. Ik denk dat ik anders teveel overstroom.

Het kan ook deels komen doordat ik zelf heel eerlijk ben over mijn keuze als niet moeder te leven. Wanneer nieuwe contacten mij horen zeggen dat ik bewust kinderloos leef en dat ik daar content mee ben, dan vertrouwen zij mij samenzweerderig toe “Dat snap ik wel.” Omdat zij mij nog niet zagen worstelen denk ik dat zij meer over zichzelf spreken. Alsof geen moeder willen worden toch ook een universeel gevoel is.

Twee verhalen van ‘niet moeders’

Over Psychologie auteur Mirjam en ik schreven aan elkaar over onze ervaringen als niet-moeder. Daarop stelde we elkaar betrokken vragen. Zo ontstonden twee artikelen over ons als kindervrije vrouwen. Zo lees je in Mirjams artikel waar zij tegenaan zwom toen ze tegen de stroming in wilde. In mijn artikel hieronder lees je hoe ik als 42 jarige vrouw samen leef met mijn partner.

Hoewel ik altijd al wist dat ik geen moeder wilde worden, stond dat voor mijn partner niet zo vast. Gelukkig lukte het ons als koppel om tevreden te zijn met ons kindvrije leven. Eigenlijk door gewoon te leven zoals we leefden.

© Mirella Brok

Ik herken heel goed het verlangen naar tijd voor mijzelf. Even de tuin in. Lekker klussen. Heerlijk lezen. Gelukkig ken ik ook de vreugde van het knuffelen van mijn lief. Ik haal plezier uit mooie ontmoetingen met mijn vrienden en familie. En ik geniet echt van mijn werk met mensen.

Wat ik niet herken is het verlangen naar mijn kind. Nooit gevoeld ook. Vooral in mijn dertiger jaren checkte ik mijn lichamelijke gewaarwordingen en emoties hierop. Bij tijd en wijlen stelde ik mijzelf onderzoekende vragen tijdens mediteren. Dan voelde ik gewoon mijn lijf, mijn emoties en mijzelf. Een moedergevoel, dat kwam ik niet tegen. Ook geen leegte trouwens. Dat is de grootste reden dat ik geen moeder word; ik ken het moedergevoel niet in mijzelf. Voor mij is dat goed zo.

Wellicht doordat het gebrek aan verlangen zo duidelijk is voor mij, heb ik ook geen last ervaren van reacties van anderen. Ik denk dat zij opmerken dat er oprecht geen ruimte voor twijfel is bij mij. Vroeger had ik wel eens vriendjes die mij wilde meeslepen in hun kinderwens. De relaties gingen echter al stuk voordat het op dit thema kon vastlopen. Daardoor heb ik geen trauma’s opgelopen op mijn gebrek aan verlangen.

Toen ik opgroeide, bewonderde ik mijn kindvrije oudtante Riet dat ik een heel tof mens vond. Verder ben ik gezegend met begripvolle ouders en schoonouders. Zij hebben nooit aangedrongen bij mij. In mijn vriendenkring heb ik net zo veel mensen die net als ik bewust en gelukkig leven als niet-ouders, als mensen die bewust en gelukkig leven als ouders. Die balans vind ik prettig.

De meeste van mijn vrienden spreek ik één op één of twee op twee in de vorm van een dubbel date. Ik vermoed dat ik hierdoor minder vaak en een ander soort contact met hen heb, dan zij hebben met hun vrienden die ook kinderen hebben. Dat bedenk ik me. Voor de rest voel ik me daar neutraal over. Het is zo en dat probeer ik niet te veranderen. Vooral niet omdat de contacten mij dierbaar zijn.

Wanneer mijn vriendinnen ik elkaar zien, dan ben ik nieuwsgierig naar het leven van mijn vriendinnen. Als zij tijdens onze ontmoeting vooral veel bezig zijn met de kinderen, dan gaat het daarover. Voor mij voelen die gesprekken respectvol en gelijkwaardig. En als andere dingen voor hen op de voorgrond staan, zoals schoonouders, eenzaamheid, werk, het klimaat, familie of hobby’s; dan hebben we het daarover. Het is voor mij allemaal belangrijk, omdat het voor hén allemaal belangrijk is. En visa versa.

Wanneer ik naar de toekomst kijk, voel ik geen zorgen over mijn keuze. Ik vermoed dat ik ook als jong en oud bejaarde geniet van mijn leven dat ík koos. Wel probeer ik financieel rekening te houden met het ontbreken van mantelzorg in mijn toekomst. Mocht ik eerder gaan, dan hebben mijn nichtje en neefjes gewoon geluk met een leuke erfenis extra. Ik ben mij er bewust van dat mijn partner en ik de deur dicht zullen trekken. Na ons komt er gewoon niets meer. Dat idee geeft mij rust. Zo wil ik het graag.