Rusten is Nutteloos

Rusten is nutteloos. Wat hoor ik dit vaak. Van vriendinnen, in mijn familie, maar ook van ouders in mijn praktijk. En als ik heel eerlijk ben, merk ik het bij mezelf en mijn partner ook. Het voelt soms alsof je niet meer mag luilakken op de bank. Dat je altijd maar productief moet zijn, iets nuttigs moet doen. Maar waarom? Waar komt dit vandaan? En wie zegt dat dit moet?

Daar ben ik eens over na gaan denken

Of is het misschien beter om die hersenen nu uit te schakelen voor zover dit kan. En wat meer op mijn gevoel af te gaan? Want is dat niet het hele ding, dat er een stemmetje zegt ‘waarom ga jij op de bank zitten met een serie? Moet jij niet nog dit of dat…?’ En dat je vervolgens super onrustig op die bank zit. Aan de ene kant wil je ontspannen en aan de andere kant lukt dit niet, omdat je van iets of iemand nog dat ene moet doen. En ben ik dan eigenlijk niet degene die dit tegen mezelf zegt?

Relaxen hoe moet dat?

Zodra je iets moet komt er vaak weerstand, dus als je al tegen jezelf zegt ‘en nu moet ik ontspannen, rusten en relaxen’ dan gaat ‘m dit niet worden. En je hoofd helpt je hier heel graag bij hoor, want die kan zo een hele waslijst aan to do’s opnoemen. En dan kun je helemaal niet meer ontspannen, want ja wie doet die was als jij op de bank zit? We zijn het bijna gewend om maar door te gaan, voor alles en iedereen te zorgen. Maar wie zorgt er dan voor jou?

© Jasper M, www.jasperskunst.com

En dat schuldgevoel…

Dat is een hele hardnekkige ja. En het is goed om daar eens even bij stil te staan. Wat maakt dat jij je schuldig voelt wanneer jij niet vandaag of morgen die was doet, maar volgende week? Heeft iemand dan ineens geen kleding meer? Ik denk het niet. Maar op de een of andere manier zit dit ingebakken. Wat maakt dat rusten niet mag? Is dat iets wat je hebt meegekregen van vroeger? Is rusten voor luilakken en werken goed? Sta er eens bij stil en ga bij jezelf opzoek naar die onderliggende redenen van schuldgevoelens.

Of moeten we het gewoon even doen?
Dat kan natuurlijk ook. Wat maakt dat je zo een weerstand krijgt tegen de vaatwasser uitruimen? Omdat jíj het weer voor de 10^e keer deze week moet doen? Omdat niemand anders het doet en je daarvan baalt? Maar waarom baal je daarvan? Helpt dat, zodat iemand anders het gaat doen? Nee dus. Het enige wat dit doet is dat je geen zin hebt om dit te doen, je gedachten zeggen dat het een stom klusje is. Doe je het wel, dan word je boos op jezelf, omdat je eigenlijk wilde rusten (dacht je). Doe je het niet, dan blijft het liggen en kun je niet rusten, omdat je weet dat je het nog moet doen.

Niets moeten, wel mogen

Kijk eens naar je kind. Je kind leeft in het moment. Het wil nu spelen, nu eten, nu drinken. Iets wat wij volwassenen op de een of andere manier hebben afgeleerd. Voelt je kind pijn, dan huilt het direct. Is het moe, dan ligt het op de bank of gaat het jammeren en wordt het naar bed gebracht. Het luistert heel erg naar de behoeften (hoe vervelend soms ook voor jou als ouders ? ). Maar eigenlijk mogen wij dit ook wat beter doen. Voel wat je nodig hebt en geef hieraan toe.

Dit lukt niet 1,2,3, dit mag je echt gaan oefenen. Wil je even op de bank een serie kijken, plan dit dan in voor jezelf. Wil je iets creatiefs, ook prima, ga na wat jij leuk vindt om te doen en haal de benodigdheden in huis. Even helemaal niks en gewoon een dutje op of in je bed, why not? Wat maakt het uit? Als jij en jouw lijf dit nodig hebben, doe het! Want echt waar, hoe meer jij naar je eigen behoeften durft te luisteren en hiernaar handelt hoe fijner je in je vel komt te zitten. En hoe fijner je in de omgang bent. Jij weet net zo goed als ik dat wanneer je ontzettend moe bent, je er helemaal niets bij hoeft te hebben. Je anders een snauw geeft of helemaal overprikkeld raakt en niet echt gezellig bent. Kun je je daarna daar weer schuldig over voelen….

Win – Win situatie

Dus, als jij goed voor jezelf zorgt ben je leuker in de omgang. Een fijner, geduldiger en mogelijk ook begripvoller mens. Geef je het goede voorbeeld aan je kinderen voor wanneer zij ouder worden. En zit je een stuk beter in je vel, zonder schuld of schaamtegevoel. En zo zie je maar, dat rusten is dus helemaal niet zo nutteloos als jij denkt. Luister naar jezelf, je behoefte en niet zozeer naar dat stemmetje dat altijd maar denkt te weten wat goed is voor jou.

Ik ben benieuwd hoe jij met bovenstaande omgaat? Kun jij je rust pakken zonder schuldgevoel of schaamte? Vertel het me hieronder in een reactie. Wie weet kunnen we nog wat van elkaar leren.

Lieve groet,
Mirjam de Nijs